Nidziańska

Ostoja Nidziańska to szeroka dolina rzeki Nidy wraz z otaczającymi ją terenami. Obejmuje odcinek rzeki od Rębowa do Nowego Korczyna. Teren ostoi w większości pokrywa się z obszarem specjalnej ochrony ptaków Dolina Nidy PLB260001. Występuje tu szereg cennych siedlisk przyrodniczych, w tym murawy kserotermiczne ze storczykami, murawy napiaskowe, śródlądowe słone łąki oraz starorzecza, a także rozległe płaty muraw kserotermicznych z rzadko spotykanym bogactwem gatunkowym roślin i zwierząt. Osobliwością obszaru są osady gipsowe oraz związana z nimi rzeźba krasowa. Najciekawsze odsłonięcia gipsów tzw. jaskółcze ogony oraz największa różnorodność form krasowych (jaskinie, szczeliny skalne, werteby, ostańce) znajdują się w rezerwatach przyrody Skorocice, Przęślin, Góry Wschodnie.

Ostoja Nidziańska to jedyne w Polsce stanowiska występowania rzadkich i zagrożonych wyginięciem roślin: sierpika różnolistnego i gęsiówki uszkowatej i jedno z kilku miejsc występowania dziewięćsiła popłocholistnego, ostnicy Jana, lnu włochatego i dyptama jesionolistnego – zwanego inaczej gorejącym krzewem Mojżeszowym. Jest to także obszar, występowania rzadkich i zagrożonych wyginięciem owadów: modraszka gniadego, modraszka lazurka, świerszczyków szarych, piewików (cykad) podolskich.

Rzeka Nida jest jedną z nielicznych w Polsce, zachowaną w stanie zbliżonym do naturalnego. Tworzy liczne meandry i starorzecza, otoczone podmokłymi łąkami i bagnami. W rzece występują mięczaki skójka gruboskorupowa, szczeżuja spłaszczona, szczeżuja wielka oraz ryby: boleń, różanka, koza, głowacz białopłetwy, piskorz oraz minóg strumieniowy.

Dolina rzeki Nidy jest miejscem lęgowym ok. 150 gatunków ptaków, wiele z nich jest chronionych, m. in. rybitwa białoczelna, rybitwa białowąsa, derkacz, bocian czarny oraz czajka, rycyk i krwawodziób.