Radio Kielce: Koniki polskie atrakcją Ponidzia
Zespół Świętokrzyskich i Nadnidziańskich Parków Krajobrazowych prowadzi hodowlę konika polskiego. Zwierzęta mają 145 cm wzrostu, długą bujną grzywę, myszate umaszczenie i są odporne na niekorzystne warunki.
Dariusz Wiech, specjalista z zespołu parków, informuje, że jest to rodzima, pierwotna rasa koni wywodząca się od dzikich tarpanów.
– Dziś tarpany zobaczymy tylko na zdjęciach. Ostatnie zachowało się z 1800 roku. Ludzie łapali je, oswajali chcąc zwiększyć ich siłę. Chłopi krzyżowali z końmi domowymi. Wówczas nieświadomie przyczynili się do powstania nowej rasy: konika polskiego – zaznacza.
Koniki polskie
Fot. Milena Bilewska, Zespół Świętokrzyskich i Nadnidziańskich Parków Krajobrazowych
Sama nazwa została wprowadzona w okresie międzywojennym. Od trzech lat koniki polskie wypasane są m.in. na garbie pińczowskim. Pełnią rolę naturalnych kosiarek głównie po to, aby ochronić cenne siedliska przyrodnicze i endemiczne rośliny.
– Koniki powszechnie użytkowane były w wojsku. Podczas wojny Napoleona z Rosją piękne francuskie konie miały wielkie problemy, by na mrozie. Z kolei koniki dobrze przystosowane do zimna skubiąc gałązki przeżyły. Dziś wykorzystywane są jako konie wierzchowe w agroturystyce, hipoterapii czy w lekkich zaprzęgach. To konie o łagodnym charakterze. Potrafią tyle uciągnąć ile same warzą od 350 nawet do 400 kg. Klacz może żyć do 30 lat. Są bardzo inteligentne. Mogą, np. otworzyć furtkę i uciec – dodaje.
W przyszłości koniki będą wypasane w obrębie Nidy przy Ośrodku Edukacji Przyrodniczej w Umianowicach.
Koniki polskie
Fot. Milena Bilewska, Zespół Świętokrzyskich i Nadnidziańskich Parków Krajobrazowych
KONIK POLSKI
Polska rasa konia późno dojrzewającego (3-5 lat) w typie konia prymitywnego, długowiecznego, odpornego na choroby i trudne warunki utrzymania. Koniki polskie mają twardy róg kopytowy pozwalający pracować niepodkutym na twardym podłożu. Wysokość w kłębie koni dorosłych (klacze i ogiery) 130-140 cm; masa ciała 300-400 kg. Zazwyczaj mają gęstą sierść umaszczoną myszato. Grzywa jest obfita i czarna.
Dzikimi przodkami koników polskich były tarpany, podobne do odkrytych w Azji przez rosyjskiego badacza Nikołaja Przewalskiego w 1876 roku koni Przewalskiego. Zamieszkiwały one do końca XVII wieku lesiste obszary wschodniej Polski, Litwy i Prus. W okolicach Puszczy Białowieskiej przetrwały do 1780 roku, kiedy to zostały odłowione i umieszczone w zwierzyńcu hrabiów Zamoyskich koło Biłgoraja. Około 1806 roku, z powodu panującej biedy, zostały one rozdane okolicznym chłopom. Pierwsze próby prowadzenia zorganizowanej hodowli zostały podjęte w Polsce w 1923 roku w Państwowej Stadninie Koni w Janowie Podlaskim i w 1928 roku w Folwarku Dworzyszcze. W roku 1936 roku zaczęto odtwarzać konika o typowych dla tarpana cechach w warunkach rezerwatowych w Puszczy Białowieskiej. Podczas II wojny światowej hodowla została zniszczona. W roku 1949 roku ocalałe zwierzęta trafiły do stadniny w Popielnie i tam też rozpoczęto powtórną ich hodowlę. W październiku 2007 roku rozpoczęto program introdukcji konika polskiego w Bieszczadach.
Zapraszamy do odsłuchania audycji Radia Kielce:
Źródło: https://www.radio.kielce.pl/pl/wiadomosci/koniki-polskie-atrakcja-ponidzia,119564